“Tupac, jonge!” zegt een grote, stoer-ogende jongen van eind twintig. “Je kunt wel stellen dat hij de trend heeft gezet. Daarom zit die van mij ook aan de rechterkant!”. Neuspiercings. Waar je ook kijkt, vandaag de dag zie je ze overal.
Sex sells. Kaas kun je verkopen met een kus, maar de vrouwen op de Achterdam verkopen zichzelf. Of toch niet?
Wat een episch weekend, wat een mooie groep mensen en wat een creativiteit. Afgelopen vrijdag doken we met 35 deelnemers in een groot Schrijfmarathon-avontuur en zondagavond kwamen we er allemaal vol inspiratie en nieuwe vriendschappen uit. De tweede editie van de Shuffle Schrijfmarathon was een groot succes. Vol trots genieten we nog na van dit..
Op de allerhoogste verdieping springt een lampje aan. Bewonderend kijk ik omhoog naar het grachtenpand. Dat moet het zijn! Mijn vinger beweegt langzaam naar voren, ik bel aan. Ik wacht. Mijn hart bonst. Er gebeurt niets. De adrenaline staat aan. Mijn buik draait om. Het giert, raast en wentelt. Buiten mij is het angstvallig stil…
Je kent vast rappers Lange Frans & Baas B nog wel! Samen scoorden ze jaren geleden een vaderlandse hit met het lied ‘Het land van’. Tijdens de Schrijfmarathon wist deelnemer & Shuffelaar Rosa de Boer deze tekst geniaal om te bouwen tot een Alkmaarse versie: ‘De stad van’. Ze pakte hiermee de derde prijs tijdens..
Een vrouw met een witte rok tot over haar enkels onderhandelt met de marktkoopman over de prijs van een bos wortels. Als ik heel erg mijn best doe, kan ik ze bijna horen. Wat zou hij vragen? Een halve gulden? Of hadden ze florijnen in die tijd? Ik kijk op de opdruk, hoewel ik eigenlijk..
Een vogel zatop het zebrapadin elkaar gedoken,al vliegend door de grote stadhad hij een poot gebrokende mensen dromden eromheen,daar op het drukke plein’t verkeer stond stil, nou zie je maar,hoe lief de mensen zijn Toon Hermans Tekst & video door Ema Najetovic tijdens de Shuffle Schrijfmarathon 2019. Soms word ik moedeloos, soms strijdlustig en soms..
Tijdens het feest dat de Shuffle Schrijfmarathon heet, stond voor mij zaterdagmiddag het inspiratiebezoek aan het tiny house gepland. De avond ervoor was het nogal gezellig. Iets te veel gedronken en iets te weinig geslapen. De broodjes tijdens de lunch gingen er dan ook moeizaam in. De brakheid was zo erg dat ik zelfs tegen..
Boos liep hij het politiebureau uit. Hij had geen zin meer in de altijd maar terugkerende discussie. Een gebed zonder eind over hoe het zover had kunnen komen. Over wiens schuld het was, en wie het wel of niet had zien aankomen en waarom. Mosterd na de maaltijd vond hij. Ze moesten nu vooruit kijken.
Lieve schat, sluit je ogen. Het is donker. Donker in de stad. Het is alsof je het donker nog nooit zo nodig hebt gehad. De sereenheid van het duister. De geslotenheid in het zien. Blind met je ogen open en toch wetend dat je op de Lindenlaan bent. Wat lichtjes doen in november, doet jasmijn..
Ik loop de Langestraat af. Vanbinnen draait iets, iets dat boos is en bang en opgelucht ook. Ik ga niet mee naar de stad en loop naar huis. Het hele idee van naar de kroeg gaan heb ik nooit begrepen. Naar binnen lopen, drankje bestellen, onzeker wiegen op de veiligste hangplek die je kon vinden…
Stel je voor: je zit in een bootje met alleen maar vreemde mensen. Ze spreken dezelfde taal maar je kent ze verder niet. Een ding is zeker, je kunt niet zwemmen want dat heb je nooit geleerd. Als dit bootje omslaat dan ga je dood. De grote massa water die het bootje naar het einddoel,..