Op de allerhoogste verdieping springt een lampje aan. Bewonderend kijk ik omhoog naar het grachtenpand. Dat moet het zijn! Mijn vinger beweegt langzaam naar voren, ik bel aan. Ik wacht. Mijn hart bonst. Er gebeurt niets. De adrenaline staat aan. Mijn buik draait om. Het giert, raast en wentelt. Buiten mij is het angstvallig stil. Ik ben een volwassene, terug in ’t ouderwetse spel van belletje-trek. Met als groot verschil, om dan nu, in kwetsbare ontspanning, te blijven staan. ff lezen
Het geheim van het grachtenpand
